Frank Blueka

Nu Frank Blueka zijn creatieve akoestische stijl combineert met gevoelvolle beats groeit de belangstelling voor Frank zijn songs uit alle lagen, leeftijden en gebieden. Hij lijkt iets universeel te raken. De essentie van zijn liedjes wordt breder en breder. Sinds de samenwerking met producer Raymond van der Vechte is er een interessante verdieping. De twee muzikale kompanen combineren Frank Blueka zijn akoestische sound met beats en een sferische flow. Zo ontstaat er een haast filmische verbreding. Enige muzikale voorwaarde voor Frank is dat alle songs ook met één instrument als begeleiding live te performen zijn. Dat leidt er toe dat er prachtige “unplugged” versies ontstaan van radio gearrangeerde songs.

Frank Blueka laat zich inspireren door songwriters als Ben Howard, Ray Lamontagne, de Ierse Luka Bloom en bij de nieuwe single door triphop muziek zoals van Portishead. "Ik wil mezelf altijd weer vernieuwen in uitvoering en inspiratie en toch ook bouwen aan een stabiele eigen stijl. In dit krachtenveld van tegenstellingen vind ik als Songwriter mijn weg. En.... soms ben ik de weg ook gewoon kwijt". Maar dat maakt het menselijk toch...?", aldus Frank.

Inspiratie voor zijn teksten vindt Frank in mystieke verhalen, dromen, de liefde en gewoon dagelijkse beslommeringen. Aangevuld in eigen woorden: "Gevoelens van liefde, verlangen, woede, humor, verdriet kunnen ineens een plek krijgen in een song. Ik weet nooit precies hoe dat proces precies bij mij werkt. Soms ontstaat een song heel snel, soms is het lang muzikaal schaven en schuren. Net zoals een beeldhouwer dat kan doen. Of een schilder die zijn eigen kleuren mengt. Het zijn de flarden van emoties en ervaringen die samen een geheel vormen binnen een song. Als dat gevoel van een geheel sterk wordt, dan weet ik dat een song bijna af is…".

Levensloop:

Frank is in Heerenveen geboren. Speelde jong piano, leerde stukken uit zijn hoofd omdat hij niet goed noten kon lezen. Billy Joel, Chopin, Mozart. Maar zo grillig als hij was liet hij de muziek ineens vallen omdat hij liever voetbalde en buiten wilde spelen. De musicus in Frank leek het onderspit te delven. Op zijn zeventiende echter. Toen hij op zichzelf ging wonen en naar Zwolle vertrok, pakte hij de muziek weer op door gitaar te gaan spelen. Waarom gitaar? Het antwoord geeft Frank nuchter: “Eigenlijk puur praktisch. De piano was niet zo makkelijk op mijn rug mee te nemen…”.

De gitaar bleek een goede keus. Na gitaarlessen van Jan Bartlema (klassiek), Anton Arema (pop) en Ralph de Rosario (jazz) begon Frank Blueka zijn eigen stijl te vinden en ook te accepteren dat hij het anders deed dan vaak traditioneel werd beoogd. De straatschoffie mentaliteit, de underground scene en het bandleven heeft hem misschien nog wel het meest gevormd. Frank speelde korte tijd als bassit in een punkband, was lead-gitarist van de schoolband die later doorging als cultcoverband. Frank werd zanger in dezelfde band omdat de toenmalige zanger door een bekende band werd weggeplukt. Durfde eerst niet te zingen en ging een zomer in Antwerpen op straat spelen om de lef te krijgen om in het openbaar te zingen. Raakte geïnspireerd door Belgische bands als Deus en Zita Swoon. Richtte toen eigen bands op als Tuesday’s Gone, Ooops Danny en BLZ15 (o.a. DWDD). Uiteindelijk verliet Frank het bandleven om definitief een solo carrière te starten. Als professional, ruimdenkend, als broodspeler, liefst zo puur mogelijk. Jan Douwe Kroeske met zijn 2-meter sessies en MTV-unplugged waren in die tijd inspirerend voor Frank zijn live optredens.

Het pure kwam terug in Frank zijn eerste geschreven en uitgebrachte songs. Zijn eerste inmiddels  uitverkochte debuut album "Acoustic Avenue" is voor een groot deel met 2 doorsnee SM58 microfoons opgenomen en een digitale 6 sporenrecorder. Soms half onder de microfoons hangend om zowel het gitaar als de zang in samenspel goed op band te krijgen. Knippen, plakken en loops maken kende hij nog nauwelijks. Het resultaat was plays op landelijke radio. Met het in ruime kringen hoog gewaardeerde “Spancil Hill” gaf Frank zijn visite kaartje af. Het akoestische popalbum Room88 volgde in 2012, Unplugged Live (beperkte oplage) in 2015 en Frank zijn bijzondere combinatie van Tom Waits en Neil Young in het album Harvest Waits in 2018.

De laatste jaren heeft Frank Blueka een gerenommeerd team vakmensen om zich heen. De puurheid en het op gevoel werken blijven echter een belangrijke troef binnen Frank zijn songschrijven. Het blijft de kern van zijn songschrijven. Hij werkt daarom altijd lang in zijn eigen “White Room Studio” voor hij met zijn ideeën de andere vakmensen opzoekt. Op weg naar een nieuw album in 2022 zijn al singles SEVEN YEARS, MY BIRD, ALWAYS REMEBER US THIS WAY, HOLY MAMA en nu dus GONNA LEAVE uitgebracht. Vergeet ook niet de prachtige unplugged B-side versies die regelmatig voorbij komen. Bij omrop Fryslan was Frank voorjaarsgast met een repertoire interview van een uur. Deze zomer speelde Frank live(!) bij GIEL Beelen op radio 2. 

Wat wonen betreft bleef Amsterdam regelmatig trekken, maar zijn muzikale hart en roots zijn eigenlijk niet plaatsgebonden. . De liefde bracht hem terug naar het Oosten van het land. Daar heeft Frank Blueka heeft zijn plek gevonden in het knusse Deventer. Hij heeft er zoals genoemd zijn "White Room" muziekstudio en woont er met zijn lief en dochter van acht.